مثل بيست وسوم

عقيده پاك همچون شجره طيبه است

(أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللهُ مَثَلاً كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَة طَيِّبَة أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ)[1].

«آيا نديدى چگونه خداوند مثلى را زده است: گفتار پاك بسان درخت پاكى است كه ريشه آن در زمين ثابت، و شاخه هاى آن، در آسمان است».

(تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِين بِإِذْنِ رَبِّهَا وَ يَضْرِبُ اللهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ)[2] .

«ميوه هاى خود را در هر زمان، به اذن پروردگارش مى دهد، خدا اين مثلها را براى مردم مى زند، شايد به ياد آورند».

تفسير آيات

در اين فصل، و فصل آينده، خدا از دو مثل متقابل ياد مى كند:

الف: تشبيه كلمه پاك به درخت پاك كه ريشه در دل زمين و شاخه در آسمان دارد و پيوسته ميوه هاى شيرين خود را مى دهد.