«بازسازى مساجد خدا از آن كسى است كه داراى ايمان به خدا و روز ديگر باشد و نماز را به پا دارد، و زكات بدهد و از كسى جز خدا نترسد. شايد آنان از هدايت يافتگان باشند».

اگر در پايان آيه، هدايت يافتن اين گروه را به صورت جزمى و قطعى نمى گويد به خاطر آن است كه هدايت قطعى با پايان يافتن عمر، روشن مى شود، چه بسا همين گروه تحت تأثير وسوسه هاى شيطانى قرار گرفته و از صراط مستقيم بيرون بروند، قطعاً اعمال آنان نيز بسان خاكستر بيهوده خواهد بود.

آرى اعمال نيك كافرانى مانند مسيحيان وغيره كه خدا را پذيرفته ولى شريعت را نپذيرفته اند، ممكن است مايه تخفيف عذاب گردد و در برخى از روايات استفاده مى شود كه كارهاى نيك اين نوع از كافران، بيهوده نيست، چنانكه خداوند مى فرمايد:

(إِنَّ اللهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الُْمحْسِنِينَ).

«خدا پاداش نيكوكاران را ضايع نمى كند».