ب. تشبيه سخن پليد به درخت ناپاك كه از زمين بركنده شده و براى او هيچ نوع ثبات و استقرارى نيست.

پيش از اين كه به تبيين مثل بيست و سوم بپردازيم، لازم است در توضيح اين آيه مطالبى را يادآور شويم:

در اين آيات، «كلمه «طيبه» (گفتار پاك) به درخت پاك تشبيه شده است. چيزى كه هست و يژگيهاى مشبه به (درخت پاك) به صورت دلپذيرى بيان گشته است. اينك ويژگيهاى شجره طيبه:

1. درخت پاك، درختى است كه از نظر منظر، زيبا و از نظر ميوه، خوشمزه و سودمند و از نظر شكوفه و گل، زيبا و از نظر سايه، گسترده مى باشد كه اگر نسيمى بر آن بوزد، هواى بس لطيفى از آن برمى خيزد. به اين ويژگى ها با كلمه (طيبة) اشاره شده است.

2. ريشه آن ثابت و استوار است كه توفانها و تندبادها آن را از جاى برنمى كنند. و به اين ويژگى با جمله (اصلها ثابت) اشاره گشته است.

3. شاخه هاى اين درخت، سينه هوا را شكافته و به سوى آسمان پر مى كشد، چنن كه مى فرمايد: (وفرعها في السماء)، مسلماً بالا رفتن شاخه ها سبب لطافت ميوه ها و پاكيزگى آنها است كه از هواى سالم و نور كافي بهره مند مى شود.

4. اين درخت، بى بر نيست، بلكه داراى ميوه اى است كه مردم از آن بهره مند مى شوند. در حقيقت، كار درخت، كار توليدى است و كار إنسان مصرف ميوه آنهاست. و به اين ويژگى با جمله (تؤتى أكلها) اشاره مى كند.

5. ميوه دادن آن منحصر به فصل خاصى نيست، بلكه در هر زمان ميوه