و داخل تهديد كند چيزى كه هست هرگاه عامل خارجى، مايه فشار باشد در آنجا «بأساء» بكار مى برند مثل اين كه فردى ثروت خود را از دست بدهد، موقعيت اجتماعى او پايين آيد، يا با مرگ فرزندان روبرو شود و غيره.

در حالى كه «ضراء» در موردى بكار مى رود كه عامل درونى وجود إنسان را نشانه بگيريد ماند بيمارى، مجروح شدن وغيره.

گاهى مى گويند: فرق اين دو واژه به صورت ديگر است.

«بأساء» فقدان نعمت در مقابل «نعماء» است.

«ضرّاء» غمگينى در مقابل «سراء» به معنى شادابى است.

و در هر حال در دو لفظ حاكى از مصيبت هاى سنگين بارى كه بر إنسان متوجه مى شود.

ناصر خسرو مى گويد:

اگر «سراء»، به «ضراء» درنديدنسى، نكو بنگر *** ستاره زير ابر اندر، چو سراء زير ضرائى

سعدى مى گويد:

گه اندر نعمتى مغرور و غافل *** گه اندر تنگدستى خسته و ريش

چو در سراء و ضراء كارت اين است *** ندانم كى بحق پردازى و خويش

و اما «زلزلة» كه جمع آن «زلزال» است به معنى تكاد وحركت مى باشد و مقصود از آن در اينجا تكان روحى است كه به إنسان در مواردى دست مى دهد و كنترل خود رااز دست مى دهد.