جهت برخى تصور كرده اند كه ديالك تيك به نبرد با منطق ارسطو برخاسته و امتناع اجتماع ضدين و يا نقيضين را كه منطق ارسطو آن را باطل مى شمارد، ابطال كرده اند در صورتى كه جريان به گونه ديگر است، و تضاد و نقيضين مورد نظر ارسطو، با وحدت تضاد و نقيضين مورد نظر ديالك تيسين ها، فاصله زيادى دارد، و جز يك اشتراك اسمى كوچك ترين مشابهتى ميان آن دو وجود ندارد.

از اين جهت قبلا نظر ارسطو و پيروان او را از امتناع ضدين و نقيضين روشن مى سازيم آن گاه به تشريح نظريه ديالكتيسين ها درباره اين اصل مى پردازيم.

اتحاد ضدين در منطق ارسطو

مقصود از تضاد، در منطق ارسطو صفات و يا حالات مختلف يك جسم است كه به خاطر اختلاف و تباينى كه با هم دارند، هرگز در جسم واحدى در زمان واحدى، جمع نمى گردند. هر چند در دو زمان، يا دو موضوع جمع مى شوند.

مثلا: مثلث و مربع بودن، از خواص جسم است كه هرگز ممكن نيست يك جسم در يك زمان هم مثلث و هم مربع باشد، هم چنان كه ممكن نيست يك جسم در يك زمان، هم سفيد و هم سياه باشد، فعلا كار نداريم كه آيا واقعيتى به نام رنگ داريم يا اين كه واقعيت رنگ جز اختلاف تعداد اتم هاى جسم و امورى از اين قبيل چيزى نيست، ولى در هر حال در لحظه اى كه گوشه كاغذ، محكوم به سفيدى است، نمى تواند محكوم به سياهى نيز باشد، و يا چيزى كه در مشام فردى بدبو