اتفاقاً ماركس از اين روش پيروى كرده است او مادى گرى به معناى اصالت ماده و نفى هر نوع موجود غير مادى را از فلاسفه قرن 18 گرفته و چيزى برآن نيافروده است. در اين قسمت بيشتر مرهون فيلسوفى مادى به نام «فويرباخ» مى باشد، هر چند بعداً حق استادى را ادا نكرد و بر او بيش از حد تاخت.

خلاصه: او مادى گرى را از فويرباخ و ديگر فلاسفه مادى قرن 18 گرفته است و ديالك تيك را از هگل فيلسوف آلمانى اخذ كرده و با تلفيق اين دو مكتب (مادى گرى ـ ديالك تيك) مكتبى را به نام «ماترياليسم ديالك تيك» پايه گذارى نمود و در هيچ كدام از اين دو قسمت فكر تازه اى عرضه نكرده است.

چيزى كه هست هگل با اعتقاد به ديالك تيك به خدا و ماوراء طبيعت كاملا معتقد بوده است، ولى ماركس اين بخش را از ديالك تيك او جدا كرد و مادى گرى را به ديالك تيك به هم آميخت.

ماركس نه تنها ديالك تيك را از هگل گرفت و در اصالت ماده به معناى نفى هر موجود غير مادى، از فويرباخ پيروى كرد، بلكه در اصالت جامعه و نفى ارزش هاى فردى، سخت تحت تأثير «اوگوست كنت» قرار گرفت و با كمك گرفتن از تئورى داروين كه تنازع و نبرد را در ميان جانداران و پيروزى قوى بر ضعيف را يك اصل طبيعى مى انگارد، نظريه اى درباره جامعه و تاريخ اتخاذ كرد و نبرد طبقاتى را عامل تحول تاريخ و جامعه دانست و زير بناى جامعه را، اقتصاد و روابط توليدى (شيوه مالكيت انسان برابزار توليد) و روبناهاى آن را روابط سياسى و اجتماعى و فرهنگى و آيين و مذهب انگاشت و