سر بگيرد، سرانجام در سال 1849، نيز از آن جا رانده شد، ماركس پس از توقف كوتاهى در پاريس به لندن رفت و چون در قلب سرمايه دارى زندگى مى كرد كتاب سرمايه را به عنوان انتقاد نوشت.

وى از نظر انديشه و عمل، انقلابى بود و در تحريك اتحاديه هاى انقلابى نقش اساسى داشت، در تأسيس نخستين اجلاسيه بين المللى كارگرى كه در لندن برگزار شد، سهم به سزايى داشت، وى در مدت اقامت خود در لندن هيچ حرفه ثابتى نداشت و به طرز فلاكت بارى زندگى مى كرد و يك بار به علت تأخير در پرداخت اجاره، از محل سكونت خود اخراج شد.[1]

فردى كه از آغاز جوانى، در كوران سياست هاى مختلف قرار مى گيرد، براى پياده كردن نقشه هاى انقلابى خود از كشورى به كشورى مى رود و در هر نقطه با افراد همفكر خود طرح دوستى مى ريزد چنين فردى براثر گرفتارى هاى سياسى و اجتماعى كمتر موفق مى گردد كه به بررسى مكاتب عميق فلسفى بپردازد، اگر هم درباره آن ها داورى كند طبعاً داوريش ناقص است و نمى تواند مبناى صحيح داشته باشد.

ب ـ مكتب التقاطى

از ويژگى هاى مكتب فلسفى ماركس التقاطى بودن آن است; مقصود از التقاطى بودن مكتب اين است كه فيلسوف، افكار مختلفى را از چند مكتب جمع كند و به آن ها وحدت و انسجام بخشد و به صورت مكتب خاصى در آورد.