موجب تغيير بنيادى مى شود و رژيم تغيير مى كند.

وقتى غفلت به درجه خاصى رسيد، تبديل به جرم، و عدالت تبديل به ظلم، و فضيلت تبديل به زديلت مى شود.

در سلسله اعداد كه بر هر عدد، يك واحد افزوده مى شود، به نقطه هائى مى رسيم كه يكى «مجذور» و ديگرى «ريشه» واقع مى شود (مانند 2 و 4).

اين نوع مثال ها جز، بى اعتبار كردن فلسفه هگل نتيجه ديگرى ندارد و براى توجه بيشتر خوانندگان، به گونه اى فشرده درباره چند مثال توضيحاتى مى دهيم:

پديده هاى عينى نه ذهنى

نخست بايد توجه كرد كه بحث ما درباره شناخت قوانين «هستى» و جهان است، چيزى وجود و هستى دارد كه حقيقتاً در خارج وجود داشته باشد، نه در عالم ذهن و اعتبار بنابراين در اثبات اين اصل بايد دست به مثال هايى زد كه با قطع نظر از فرض و اعتبار براى خود وجودى داشته باشند (مانند تبديل آب به بخار در شاهد مثال معروف هگل، گرچه همين مثال هم چنان كه گفتيم مطلب هگل را اثبات نمى كند).

بنابراين استدلال با پيدايش خرمن براثر افزايش دانه ها، يا پيدايش نظام، براثر بالا رفتن آمار به كلى از بحث ها بيرون است، زيرا در خارج، جز وجود هزاران دانه، موجودى به نام خرمن نداريم و خرمن يك موجود اعتبارى است كه جز در ذهن، در خارج وجود ندارد. و هر موجودى مانند خرمن نيز چنين است; يعنى فقط اجزاى آن واقعيت