در حالى كه سوسياليسم كه تضاد طبقاتى را در جامعه رونويس تنازع جانوران در بقاى خود مى داند، معتقد است كه بايد اين طبقات با رسيدن به سوسياليسم محو گردند هم چنان كه تنازع در بقا به محو طبقات و بقاى جانداران به شكل بى طبقه مى انجامد، فقط دوره اى كه داروينيسم علمى تمام تكامل ها را تدريجى مى انگاشت طرفداران انقلاب اجتماعى براى توجيه ايدئولوژى پيش ساخته خود، مستمسكى نداشتند آن گاه كه تكامل به شكل موتاسيونى و جهشوار كشف گرديد فوراً به آن چسبيده و آن را پايه انديشه هاى اجتماعى خود قرار دادند.

خلاصه: هرگاه فقط جهان بينى علمى مبناى ايدئولوژى قرار گرفت مى توان از يك جهان بينى ده ها ايدئولوژى مختلف و گوناگون ساخت، بلكه بايد در ساختن ايدئولوژى علاوه بر توجه به جهان بينى و هستى شناسى، از دلايل منطقى از عقل و شرع نيز پيروى نمود و تنها شناخت جهان توليد كننده ايدئولوژى نباشد.[1]

در پايان نكته اى را كه برخى از نويسندگان به آن توجه داده اند يادآور مى شويم و آن اين كه: روشنفكران شرقى ما غالباً بى خبرند و نمى دانند كه حتى در پاكيزه ترين حوزه هاى تحقيقى در مستندترين مأخذ فكرى و علمى در زير پوشش نظريات علمى و جامعه شناسى و تاريخى و فنى و فيزيولوژيك، پست ترين اغراض سياسى و استعمارى و منحط ترين و موذيانه ترين احساسات غرب پرستانه نژادى، و ضد شرقى و نفى كننده اصالت هاى نژادى و تاريخى و مذهبى نهفته است و