1. شناخت جهان در تعيين تكليف و وظيفه شرط كافى است و پس از شناخت جهان در تشخيص ايدئولوژى به چيزى نياز نداريم; به عبارت ديگر تمام بايدها و نبايدها از جهان بينى برمى خيزد تو گويى توصيف ما از جهان و شناخت ما از هستى، توليد كننده تكليف و تعيين كننده ارزش هاست.

2. هر نوع ارتباط و پيوند ميان اين دو بخش از هم گسسته است جهان بينى هيچ نوع تأثيرى در ايدئولوژى ندارد.

3. احتمال ديگرى متوسط ميان اين دو، و آن اين كه جهان بينى در تعيين تكليف و تشخيص بايد و نبايدها، شرط لازم است اما شرط كافى نيست; يعنى بدون شناخت جهان نمى توان درباره ايدئولوژى تصميم گرفت اما تنها شناخت جهان در تشخيص وظايف كافى نيست و با بيان ياد شده در زير اصالت احتمال سومى و بى پايگى دوم روشن مى گردد آن گاه برمى گرديم و درباره نظريه نخست كه تكيه گاه تمام تئوريسين هاى ماركسيست است، بحث مى كنيم.

همان طور كه يادآور شديم معرفت ها و شناخت ها از هستى و جهان عناصر تشكيل دهنده جهان بينى مى باشد، هرگاه در هستى شناسى خود شناختى از خدا و وحى و معاد داشته باشيم ايدئولوژى ما به شكلى خواهد بود، در حالى كه اگر در شناخت خود از هستى وجود آن ها را منكر شويم ايدئولوژى ما رنگ ديگر به خود خواهد گرفت.

تكليف هايى به نام هاى: بايد خدا را پرستش كرد، بايد به وحى اعتماد نمود، بايد وظايف مستند به وحى را موبه مو انجام داد، بايد براى