دين پيوسته «وحدت پرور» است. وحدت عقيده، به توده ها امكان مى بخشد كه گرد يك پرچم حلقه زنند. چه بسا از حلقوم نژادهاى مختلف، كه در آب و خاك هاى گوناگون زندگى مى كنند و به دو يا چند زبان سخن مى گويند، و هرگز با يكديگر وحدت خونى ندارند، يك شعار شنيده مى شود و همگى از «تز» واحدى دفاع مى كنند، چه بسا در اين وحدت و يگانگى يك رشته ضررهاى اقتصادى را متحمل مى گردند و يا آن چنان در عشق به عقيده و ايدئولوژى فرو مى روند كه جز حفظ انديشه و عقيده، چيزى براى آنان مطرح نمى باشد.

«برتراندراسل» مى گويد:

«يكى از چيزهايى كه سبب شده كه در طول تاريخ، جامعه هاى بشرى به هم نزديك شوند و با يكديگر متحد گردند، مذهب مى باشد، بدون اين كه عامل اقتصادى در اين مورد وظايف زيادى داشته باشد».[1]

آثار سازنده و مثبت دين بيش از آن است كه در اين جا منعكس گردد. همين بس كه گاهى كارگر مذهبى فقط به فرد مذهبى، رأى مى دهد، نه به يك ملحد و بى دين، و در نقاطى كه دين قدرت خود را از دست نداده است، مردم آن جا به كانديداهاى مذهبى رأى مى دهند. در برخى از ايالات متحده فقط پيروان بعضى از اديان، در انتخابات موفقيت دارند.

بسيارى از دانشگاه ها و مراكز علمى و اجتماعى از درآمد اوقاف ساخته شده