ـ آرى، قسم به خدايى كه تو را برانگيخته چنين است.

ـ سوگند به خداوند كه اين «محض ايمان» است.[1]

محمد بن مسلم از اصحاب ويژه ى امام صادق(عليه السلام) مى گويد: در محضر امام صادق(عليه السلام)، من در سمت چپ ايشان و زراره در سمت راست آن حضرت نشسته بوديم كه ابوبصير وارد شد و از امام(عليه السلام) پرسيد:

ـ در مورد كسى كه در وجود خداوند شك كرده است چه مى فرماييد؟

ـ او كافر است.

ـ اگر كسى در نبوت رسول خدا شك كند چطور؟

ـ او كافر است.

سپس امام(عليه السلام) رو به زراره كردند و فرمودند:

«انّما يكفر اذا جحد»[2] يعنى در صورتى كافر است كه به انكار (خدا و رسول) بپردازد و صرف شك در خدا و رسول، موجب كفر نيست.

در حديث ديگرى امام صادق(عليه السلام) ريشه ى كفر كافران را «انكار جاهلانه» معرفى مى كنند، چرا كه اگر افراد ناآگاهى كه از معارف دين بهره ى كافى ندارند، در همان نقطه ى نادانى متوقف مى شوند و به اظهار نظر نپردازند و «ندانسته هاى» خود را به نام «نبودها» توجيه نكنند و دست به انكارِ امورى كه از آن بى خبرند نزنند،