31).

«چيزى كه به تو وحى كرديم از كتاب، حق است، تصديق كننده كتاب پيشين است».

اين آيه به روشنى مى رساند كه قرآن وحى الهى است نه ساخته ذهنيت پيامبر چه از نظر محتوا، چه از نظر لفظ.

در سوره اسراء پس از بيان يك رشته معارف و احكام كه از آيه 21 شروع مى شود، در آخرين آيه هاى اين بخش چنين مى فرمايد:

(ذلك ممّا أوحى اليك ربّك من الحكمة...) (اسراء / 39).

«اين آموزه هاى پيشين در قلمرو عقايد و احكام كه حكمت نام دارد همگى از جانب خدا به تو وحى شده است».

حضرت موسى(عليه السلام) براى اخذ پيام هاى الهى به «طور» رفت و پس از يك اقامت چهل روزه موفق شد پيام هاى نوشته در الواح را دريافت كند، چنان كه مى فرمايد:

(و كتبنا له فى الالواح من كل شىء موعظة...) (اعراف / 145).

«براى او در الواح از هر پندى نوشتيم».

اين آيه به روشنى پيام ها را به خدا نسبت مى دهد نه به ذهنيت موسى.

در آيه ديگر يادآور مى شود كه همه پيام هاى پيامبران راست و درست است و اگر روزى پيامبر پيام دروغ به خدا ببندد فوراً مؤاخذه مى شود چنان كه مى فرمايد:

(و لو تقوّل علينا بعض الاقاويل * لاخذناه منه باليمين * ثم لقطعنا منه الوتين) (حاقه / 44 ـ 46).

«هرگاه او سخن دروغ بر ما مى بست ما او را با قدرت مى گرفتيم سپس رگ