پرسيد: مگر عفو و گذشت از مال صغيره كار نزديك به تقوى است؟ علاوه ولى صغيره كه اختيارات محدودى دارد و بايد در هر موردى نفع يتيم را ملاحظه كند، چگونه مى تواند حق مسلم صغيره را به ديگرى عفو كند؟ [1].

پاسخ:

اولا: در تجزيه و تحليل آيه، ياد آورشديم كه تمام خطابات وارد در آن، متوجه شوهر است نه زوجه و نه ولى او، و اگر در خطابهاى آغاز آيه دقت كنيم روشن مى شود كه محور خطاب همگى خود شوهر است نه غير او و اگر سخن از غير او به ميان آمده است به صورت جمله غايب مى باشد بنابراين، ولى زوجه مورد خطاب نيست تا خطاب « وَ اَنْ تَعْفوُا اَقْرَبُ لِلتٌَّقْوى» شامل او گردد.

ثانيا: فرض مى كنيم كه او نيز مورد خطاب است چه مانعى دارد كه ولى زوجه براى حفظ آبروى خانواده و سعادت آينده دختر از نيم مهريه صرف نظر كند زيرا گرفتن نصف مهريه هرچند در ظاهر به نفع دختر است، ولى چه بسا كه همين كار جزئى، موجب گسيخته شدن روابط دو خانواده مى گردد، و احساسات اقوام شوهر بر ضد زن و ولى زن تحريك مى شود، خصوصاً اگر مهريه سنگينى باشد، طبيعى است دادن نصف چنين مهريه آن هم قبل از عروسى، براى شوهر و بستگان او، گران مى آيد و شايد هم همين امر موجب بدنامى دختر شود و شوهر براى اينكه دقِّ دلى در آورد، دختر بيچاره را متهم سازد.

روى اين حسـاب، اگر ولى زوجـه صلاح دختر را در عفـو تشخيـص