دراين جا سئوال ديگرى پيش مى آيد و آن اين كه: گاهى اتفاق مى افتد كه تمام مهريه قبلاً پرداخت مى شود دراين موقع وظيفه شوهر چيست در اين جا قرآن شوهر را به يك اصل اخلاقى متوجه مى سازد و آن اينكه: شوهر نيز مى تواند، از باقيمانده مهر صرف نظر كند و فضل و فضيلت و احسان و معروف را كه اساس اسلام است ، فراموش نكند، زيرا چه بسا طلاق در اين شرائط در باره زن، اثرات بدى از نظر روحى و روانى بگذارد، پس چه بهتر شوهر از آن باقى مانده صرف نظر كند و نيكى و نيكوكارى را فراموش ننمايد از اين جهت مى فرمايد:

( وَ اَنْ تَعْفُواَ اَقْرَبُ لِلتَّقْوى وَ لا تَنْسَوْ الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ).

« اگر شما شوهران نيز عفو كنيد ( و باقيمانده را پس نگيريد) و نيكوكارى را در ميان خود فراموش ننمائيد ( براى شما بهتر است).

خلاصه: از يك طرف گاهى مصالح ايجاب مى كند كه زن و اولياء او از اصل مهر صرف نظر كنند، از اين جهت دست آنان را با گفتن «اِلاّ اَنْ يَعْفوُنَ اَوْ يَعْفُوَ الَّذِى بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكاحِ» در اين مورد باز مى گذارد و از طرف ديگر اخلاق اسلامى ايجاب مى كند كه جدائى شوهر از زن، به بزرگوارى باشد، به همين جهت به شوهران توصيه مى كند كه در صورت پرداخت مهر، باقى مانده را نگيريد و مى فرمايد: «وَ أنْْ تَعْفوُا ... وَ لا تَنْسَوْ ...».

تا اين جا مفاد آيه روشن گرديد اكنون ببينيم دلائل مؤلف تفسير در اين مورد چيست؟ وى مدعى است كه مقصود از « اَلَّذِى بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكاحِ» شوهر است نه ولى زوجه اكنون به دلائل او توجه كنيم:

دليل نخست:

اگر مقصود از « اَلـَّذِى بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكاحِ» ولى زوجه باشد، در ما بعد آيه كه مى فرمايد:

«وَ اَنْ تَعْفوُا اَقْرَبُ لِلتَّقْوى» شامل ولى زوجه مى شود در اين صورت بايد