« فقط مردار، خون، گوشت خوك، و آنچه به نام غير خدا سر بريده شود بر شا حرام شده ( ولى) اگر كسى ناچار شود ( كه از اينها بخورد) بدون اينكه متجاوز باشد، گناهى براو نيست، خداوند آمرزنده و مهربان است».

( قُلْ لا اَجِدُ فِي ما اُوحِيَ إلَيَّ مُحَرَّماً عَلى طاعِم يَطْعَمُهُ إلاّ اَنْ يَكُونَ مَيْتَةً اَوْ دَماً مَسْفُوحَاً اَوْ لَحْمَ خِنْزِير فَاِنَّهُ رِجْسٌ اَوْ فِسْقَاً اُهِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ بهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ باغ وَ لا عاد فَاِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ) (انعام، آيه 145)

( اِنَّما حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزِيْرِ وَ ما أُحِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ فَمَنُ اضْطُرَّ غَيْرَ باغ وَ لا عاد فَاِنَّ اللّهَ غَفوُرٌ رَحِيمٌ)

( نحل، آيه 115)

« چنانچه ملاحظه مى نمائيد، اين آيات بخش مهم آنچه را كه در بخش هاى اول و سوم آيه مورد بحث وارد شده است، در بر دارد و هرگز در اين آيه ها از قسمت دوم خبرى نيست واين خود گواه بر اين است كه قسمت دوم كه در آيه مورد بحث ديده مى شود، كلامى است مستقل كه از هيچ نظر به قبل و بعد خود ارتباط ندارد».

گواه سوم بر استقلال آيه:

3 ـ رواياتى كه بيانگر شأن نزول آيات مى باشند همگى قسمت دوم را جداگانه بدون اينكه در باره ذيل آن سخن بگويند، مورد بحث قرار داده اند، مثلاً مى گويند: آيه « اليوم يئس» يا آيه « اليوم اكملت» تا آخر در روز غدير يا عرفه نازل شده است و اين خود دليل بر استقلال اين قسمت است كه به عللى در وسط آيه قرار گرفته است.

روى اين حساب وقتى روايات صحيحى از طرف شيعه و سنى بگويد كه اين