« محققاً كسى كه ( تبليغ) قرآن را برتو لازم نموده است، تورا به باز گشت گاهى (مكه) برمى گرداند، بگو پروردگارم بهتر مى داند كسى را كه هدايت آورد، و كسى را كه درگمراهى آشكارى مى باشد».
«معاد» اسم زمان و مكان از فعل « عاد» ، « يعود» است كه به معنى «رجع»، «يرجع» به كار مى رود، و معنى واقعى و حقيقى آن، «بازگشت گاه» است از آنجا كه هر مسافرى پس از سپرى شدن سفر، به وطن خود باز مى گردد( از اين جهت) به وطن نيز « معاد» اطلاق مى گردد، و از آنجا كه سرانجام زندگى هرانسانى آخرت است، ( از اين لحاظ) به روز قيامت نيز « معاد» مى گويند.
اگر در كتاب هاى لغت براى لفظ مزبور معانى ديگرى از قبيل: حج، بهشت و... مى شمرند، منظور بيان مصداق، و تطبيق يك معنى كلى بر مصاديق آن است، وگرنه واژه «معاد» برمعانى مختلف وضع نشده است، بلكه يك معنى وسيع و
[1] مربوط به مطلب 66 ص 225 از كتاب « تفسير آيات مشكله» است وى مى گويد مقصود از «معاد» آخرت است.
نام کتاب : آيات مشكله قرآن نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر جلد : 1 صفحه : 179