شرحها

در این آیات تعدادی از لجاجتها، بهانه گیریها، عهد شکنی‌ها و خلافکاریهای یهود نقل و بررسی شده است. یهودی که مصداق نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَکْفُرُ بِبَعْضٍ بودند.
153- یَسْئَلُکَ أَهْلُ الْکِتابِ أَنْ تُنَزِّلَ عَلَیْهِمْ کِتاباً مِنَ السَّماءِ.
سوره نساء در مدینه نازل شد، تا آن موقع بسیاری از قرآن نازل شده بود، معلوم است که یهود نزول تدریجی قرآن را بهانه گرفته و می‌گفتند: باید یک کتاب تمام در یک دفعه بما نازل کنی. اتفاقا مشرکان نیز چنین بهانه‌ای آورده و می‌گفتند: أَوْ تَرْقی فِی السَّماءِ وَ لَنْ نُؤْمِنَ لِرُقِیِّکَ حَتَّی تُنَزِّلَ عَلَیْنا کِتاباً نَقْرَؤُهُ اسری/ 93، ولی مسئله طبیعی آن بود که قرآن بتدریج نازل شود تا رشته وحی مادامی که رسول خدا زنده بود قطع نگردد و آن حضرت پیوسته در ارتباط با خدا باشد چنان که فرموده: وَ قالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ لا نُزِّلَ عَلَیْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً واحِدَةً کَذلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤادَکَ وَ رَتَّلْناهُ تَرْتِیلًا فرقان/ 32 در آیه 167 نیز که خواهد آمد جواب این بهانه داده شده است. و نیز قرآن بنا باحتیاج روز نازل می‌شد، می‌بایست بتدریج در وقت مقتضی نازل شود. فَقَدْ سَأَلُوا مُوسی أَکْبَرَ مِنْ ذلِکَ فَقالُوا أَرِنَا اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ این جریان در سوره بقره گذشت و در سوره اعراف خواهد آمد، یعنی ای پیامبر از این بهانه ناراحت نباش از موسی بزرگتر از این را خواستند و گفتند: خدا را آشکارا بما بنمایان ولی در اثر این جسارت صاعقه یا صیحه آسمانی آنها را فرا گرفت.
ثُمَّ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَیِّناتُ فَعَفَوْنا عَنْ ذلِکَ وَ آتَیْنا مُوسی سُلْطاناً مُبِیناً.
جریان گوساله در بقره آیه 50 گذشت و در اعراف/ 147 و طه/ 88 خواهد