شرحها

در این آیات روشن شده اولا: وقتی که جنگ از طرف پیشوای اسلام برای همه تعیین نشده باشد و در جنگ رفتن و نرفتن مختار باشند، در این صورت آنها که با جان و مال در راه خدا جنگیده‌اند بدیگران برتری خواهند داشت ولی گروه دوم نیز اهل رحمتند، ثانیا: کسانی که باختیار در بلاد کفار مانده و نتوانسته‌اند مسلمان زندگی کنند اهل عذاب هستند و عذرشان پذیرفته نیست مگر آنان که امکان مهاجرت نداشته‌اند. ثالثا. کسانی که در راه خدا مهاجرت کنند برفاه و آسایش خواهند رسید و هر گاه در حین مهاجرت بمیرند پاداششان با خداست.
95- لا یَسْتَوِی الْقاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ غَیْرُ أُولِی الضَّرَرِ وَ الْمُجاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ.
«اولوا الضرر» کسانی که نقص بدنی دارند و از شرکت در جنگ معذور هستند مثل لنگ، نابینا، مریض، پیر و نظیر آن چنان که در آیه دیگر فرموده:
لَیْسَ عَلَی الضُّعَفاءِ وَ لا عَلَی الْمَرْضی وَ لا عَلَی الَّذِینَ لا یَجِدُونَ ما یُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذا نَصَحُوا لِلَّهِ ... توبه/ 91 در این آیه فقیر نیز از مصادیق «اولوا الضرر» است.
فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدِینَ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ عَلَی الْقاعِدِینَ دَرَجَةً وَ کُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنی.
آنها که با جان و مال خود در راه توحید و سعادت خلق جهاد می‌کنند