[سوره النساء (4): آیات 64 تا 70]

اشاره

وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِیُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً (64) فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنُونَ حَتَّی یُحَکِّمُوکَ فِیما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لا یَجِدُوا فِی أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّمُوا تَسْلِیماً (65) وَ لَوْ أَنَّا کَتَبْنا عَلَیْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِیارِکُمْ ما فَعَلُوهُ إِلاَّ قَلِیلٌ مِنْهُمْ وَ لَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا ما یُوعَظُونَ بِهِ لَکانَ خَیْراً لَهُمْ وَ أَشَدَّ تَثْبِیتاً (66) وَ إِذاً لَآتَیْناهُمْ مِنْ لَدُنَّا أَجْراً عَظِیماً (67) وَ لَهَدَیْناهُمْ صِراطاً مُسْتَقِیماً (68)
وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفِیقاً (69) ذلِکَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَ کَفی بِاللَّهِ عَلِیماً (70)
64- هیچ پیامبری نفرستادیم مگر آنکه به فرمان خدا از وی اطاعت شود، اگر آنها وقتی که بخود ستم کردند پیش تو آمده و از خدا آمرزش خواسته بودند و پیامبر (هم) بر آنها آمرزش خواسته بود خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند.
65- پس قسم به پروردگار تو مؤمن نمی‌شوند تا اینکه تو را در اختلافی که پیش آمده حاکم کنند، سپس در دلهای خویش از آنچه حکم کرده‌ای ملالی نیابند و کاملا تسلیم باشند (کار را بی چون و چرا به حکم تو واگذار کنند).
66- اگر ما به آنها دستور داده بودیم که خودتان را بکشید یا از دیار خویش بیرون شوید.