نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 372
45- خدا به دشمنان شما آگاهتر است. خدا سرپرست کافی و کمک کافی است. 46-
آنها از کسانی هستند که یهودیت اختیار کرده و کلمهها را، از معانی خود
منحرف میکنند، میگویند: شنیدیم و نافرمانی کردیم، بشنو شنوا نباشی و
میگویند: راعنا تا زبان خویش را در ناحق بگردانند و بدین طعنه زنند، اگر
آنها میگفتند شنیدیم و فرمان بردیم بشنو و بما مهلت ده (تا حقائق را درک
کنیم) بر ایشان بهتر و استوارتر بود ولی خدا در اثر کفرشان لعنتشان کرده،
جز تعداد اندکی ایمان نمیآورند. 47- ای کسانی که به شما کتاب داده شده،
به آنچه نازل کردهایم و دین شما را تصدیق میکند ایمان آورید، پیش از
آنکه صورتهایی را محو کنیم و به قفا برگردانیم یا به آنها لعنت کنیم چنان
که به اصحاب سبت لعنت کردیم و امر خدا شدنی (و حتمی) است. 48- خدا
نمیبخشد که بدو شرک آورند، و جز این را برای هر کسی که بخواهد میبخشد و
هر کس به خدا شرک آورد حقا گناه بزرگی را مرتکب شده است. 49- آیا ندیدی آنها را که خود را مدح میکنند، بلکه خدا هر که را بخواهد مدح میکند و بقدر نخ وسط هسته خرما ستم نمیشوند. 50- ببین چطور به خدا دروغ میبندند و همی بس که آن گناه آشکار است.
کلمهها
نصیب: بهره. سهم. هادوا: یهودی شدند. هود: داخل شدن بدین یهودیّت است. گویند: «هاد و تهود» یعنی بدین یهودیت داخل شد. یحرفون: حرف در لغت به معنی طرف است. حرف کوه یعنی طرف آن. تحریف شیء: بردن آنست به یک طرف. تحریف کلام آن است که آن را از معانی خود منحرف کنند. و اسمع غیر مسمع: این جمله را «بشنو ناشنوا»«بشنو شنوا نباشی» معنی کردهاند (بقره/ 104).
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 372