[سوره النساء (4): آیات 17 تا 18]

اشاره

إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَی اللَّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَةٍ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِنْ قَرِیبٍ فَأُولئِکَ یَتُوبُ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ کانَ اللَّهُ عَلِیماً حَکِیماً (17) وَ لَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ حَتَّی إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ وَ لا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَ هُمْ کُفَّارٌ أُولئِکَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَلِیماً (18)
17- قبول توبه از جانب خدا فقط برای کسانی است که کار بد را از روی بی‌اعتنایی مرتکب می‌شوند، سپس به زودی توبه می‌کنند خدا بر آنها باز می‌گردد (قبول توبه می‌کنند) که خدا دانا و حکمت کردار است.
18- توبه و بازگشت خدا برای کسانی نیست که کارهای بد را می‌کنند تا چون مرگ یکی فرا رسید بگوید: من اکنون توبه کردم و نه برای کسانی است که کافر بمیرند، برای چنین کسانی عذابی دردناک آماده کرده‌ایم.

کلمه‌ها

توبه: توبه در اصل به معنی رجوع و در عرف به معنی رجوع از معصیت است اطلاق لفظ تواب به خدا نسبت به معنای اولی است که با پذیرش توبه، به سوی بنده بر می‌گردد.
جهالت: بی‌اعتنایی و کم خردی. جهل اگر مقابل علم باشد به معنی نادانی و اگر مقابل عقل باشد به معنی بی‌اعتنایی و کم خردی است.
حضر: حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ ظاهرا به معنی یقین به مرگ است.
اعتدنا: آماده کرده‌ایم. عتاد: آماده شدن. اعتداد: آماده کردن.