شرحها

در این آیات اولا به خواسته‌های مؤمنان جواب داده شده و آن اینکه:
نجات از آتش و مغفرت گناهان و داخل شدن به بهشت، بسته باعمال است خواه از جانب زنان باشد یا مردان. لکن در اینجا از جهت اهمیت فقط اعمالی که در درجه اول هستند نقل شده از قبیل هجرت در راه خدا، تحمل فشار و کشته شدن در راه خدا و نظیر آن، آیه لکِنِ الَّذِینَ اتَّقَوْا از آیه اولی اعمّ است. سپس از باب دفع دخل توضیح داده شده که زرق و برق کفّار مؤمنان را فریب ندهد و در آخر بیان شده که عده‌ای از اهل کتاب نیز این واقعیت را درک می‌کنند.
195- فَاسْتَجابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّی لا أُضِیعُ عَمَلَ عامِلٍ مِنْکُمْ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ عمل هیچ کسی در پیش خدا تباه نمی‌شود خواه زن باشد یا مرد آنها با هم فرقی ندارند و هر یک مکمل دیگری است، دائره حیات و بقاء آن، بسته بوجود هر دو است، آیه روشن می‌کند که مؤمنان به خواسته‌های خویش بوسیله اعمال نیک برسند. فَالَّذِینَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَ أُوذُوا فِی سَبِیلِی وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا مهاجرت در راه خدا آن است که شخص برای مسلمان زیستن یا ترویج توحید از دیار خویش هجرت کند، اخراج از دیار، آن است که شخص با طاغوتها نسازد و تبعیدش کنند [1] اذیت در راه خدا شامل هر فشاری است که برای خدا و در راه خدا متحمل می‌شویم در المیزان فرموده: «واو» در آیه برای تفصیل است نه جمع.
علی هذا هر یک از صفات مذکوره هم به تنهایی و هم بطور مجموع موضوعیت دارند.
در روایات شیعه وارد شده که فَالَّذِینَ هاجَرُوا ... درباره علی ابن ابی طالب