نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 179
که
از آن حضرت دفاع میکردند، دشمن در این جنگ حتی از سنگ اندازی استفاده کرد،
یکی از آن سنگها بصورت پیغمبر صلّی اللَّه علیه و آله اصابت نمود و
دندانهای جلوی دهانش را شکست و حلقههای آهنین زره در صورتش فرو رفت، یکی
از اصحابش که بوسیله دندانهایش حلقهها را بیرون میکشید دندانهایش شکست. آن حضرت چند روزی وضوی جبیره میگرفت. پس
از ساعتها جنگ و دلاوری، علی علیه السّلام و ابو دجانه توانستند رسول خدا
صلّی اللَّه علیه و آله را از گودالی که در آن افتاده بود بیرون آورده و
بغاری که در کوه احد بود برسانند که از تیراندازان و سنگ اندازان دشمن در
امان باشد، در این جنگ هفتاد نفر از مسلمانان شهید گردیدند، کفار بدنهای
شهداء را پاره پاره (مثله) کردند، جنازه حضرت حمزه بیشتر از همه صدمه دید،
علی بن ابی طالب حدود هفتاد زخم برداشت. دشمن مسلمانان را در کوه تعقیب
نکرد، فراریان در کوه بطرف رسول خدا آمدند ابو سفیان باردوگاه خود برگشت و
بسوی مکه حرکت نمود، این بود مجملی از جنگ «احد» که در بیان آیات از آن
استفاده خواهد شد. 121- وَ إِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِکَ تُبَوِّئُ
الْمُؤْمِنِینَ مَقاعِدَ لِلْقِتالِ وَ اللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ مشهور است
که آن حضرت بعد از نماز جمعه از مدینه خارج شد در این صورت مراد از «غدوت»
مطلق خارج شدن است و یا این نقل صحت ندارد و یا علّت دیگری دارد، «تبوی»
حاکی است که تعیین مواضع لشگریان زیر نظر آن حضرت بوده است، و چون درباره
خارج شدن و در شهر ماندن بسیار چیزها گفته شده بود و میگفتند و چیزهایی هم
در دل داشتند، ظاهرا بدین جهت در ذیل آیه آمده: وَ اللَّهُ سَمِیعٌ
عَلِیمٌ خدا به گفتگوهای ضد و نقیض که میگفتند شنوا و به افکار مخالف و
موافق داناست.
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 179