شرحها

در این آیات به مسلمانان دستور داده شده که کفار و غیر مسلمانان را محرم اسرار نکنند، و از آنها مستشار نگیرند، بدلیل آنکه: آنها دشمن اسلام و مسلمین هستند، نظر خوشی به مسلمانان ندارند، در ظاهر خود را خیر خواه جلوه می‌دهند ولی در باطن دشمن آنها می‌باشند، از سعادت و پیروزی مسلمانان ناراحت و از گرفتاری آنها خشنود می‌شوند چنان که در «نکته‌ها» خواهد آمد.
118- یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا بِطانَةً مِنْ دُونِکُمْ لفظ «دون» در اینجا به معنی «غیر» است یعنی از غیر مسلمان محرم اسرار نگیرید، ولی مؤمن به مؤمن اعتماد کند و او را همراز گیرد. گویند: علّت نزول آیه آن بود که بعضی از مسلمانان با یهود خیلی گرم گرفته بودند. ولی آیه به همه و برای همیشه هشدار می‌دهد، پس از این دستور، شروع به ذکر علل آن کرده و فرماید: لا یَأْلُونَکُمْ خَبالًا وَدُّوا ما عَنِتُّمْ [1] یعنی در کار شما از فساد و تباهی کوتاهی نمی‌کنند، پیوسته به فکر ایجاد فساد می‌افتند و مشقت و رنج شما را دوست دارند.
قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ اگر درست دقت کنید، گفتارشان حکایت از کینه شدید درونشان دارد زیرا منویات انسان از کلمات او بطور ناخودآگاه ظاهر می‌شود وَ ما تُخْفِی صُدُورُهُمْ أَکْبَرُ کینه و اغراضی که در سینه دارند از آنچه در گفتارشان پیداست بزرگتر است قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیاتِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْقِلُونَ شرط استفاده از