باشد كه لازم آيد كه هرچه به آن [1]محتاج باشد [2]نكو بود [3]،و نشايد كه وجه حسن آن دفع مضرّت بود،براى آن‌كه اگر چنين بودى بايستى كه پيش ازآن‌كه محتاج بودندى به آن‌كه در بقاى حيات نيكو نبودى،و خلاف اين معلوم است.

دليلى ديگر بر اين آن است كه:خداى تعالى اين چيزها كه آفريد از آنچه به او منفعت بر توان گرفت [4]كه در او طعوم [5]و اراييح است لا[بد] [6]بايد تا در او غرضى باشد،چه اگر در او غرض نباشد عبث [7]بود،و هيچ وجه نيست كه اشارت توان كردن به آن جز انتفاع بندگان به آن [8]،براى آن‌كه منفعت بر او روا نيست چون وجه حسن نفع غير باشد،اگر بر اباحت نبود بر حظر [9]بود،نقض غرض باشد، به منزلت آن‌كه مردى طعامى در پيش گرسنه‌اى نهد،چون خواهد كه دست به آن دراز كند،از پيش او بردارد يا دست او را از آن كوتاه كند.

و قوله تعالى: وَ قٰالُوا مٰا فِي بُطُونِ هٰذِهِ الْأَنْعٰامِ -الآية،خداى در اين آيت خبر داد از اين كافران كه ايشان آن محال گفتند كه در آيت اوّل ذكر كرد كه نيز مى‌گويند:آنچه در شكم اين جانوران است از بچّه،چون زنده باشد خالص مردان ما را حلال است و بر زنان حرام است.بعضى گفتند:مراد جملۀ زنان‌اند از دختران و مادران،و بعضى[گفتند] [10]:ازواج خواست لا غير،و ظاهر دليل اين مى‌كند.و بعضى مفسّران گفتند:اين براى آن گفتند كه مردان بودندى كه خدمت بتخانه كردندى،اين تفضيل مردان را بر زنان براى اين دادند.

آنگه خلاف كردند در آنچه در شكم چهار پايان است تا مراد به آن چيست؟قتاده گفت:مراد به آن شير است.مجاهد و سدّى گفتند:مراد بچّه