باشد.و براى آن اين جا«ادنى»گفت و ديگر جايها [1]دنيا كه آنجا به صفت سراى كرد و آن مؤنّث بود و اين جا به صفت مذكّرى كرد،اى المنزل الادنى و المحلّ الادنى.آنگه بازنمود كه [2]اين كه مى‌كنند تمنّاى مغفرت و آمرزش مى‌كنند و مى‌گويند: سَيُغْفَرُ لَنٰا ،بيامرزند ما را،يعنى خداى با ما اين مناقشه نكند و ما را بيامرزد [3].

آنگه بيان كرد كه مصرّاند و پشيمان نه‌اند،گفت:اگر عرضى ديگر از اين جنس يعنى از متاع [4]دنيا به ايشان آيد [5]و ايشان از آن متمكّن آيند [6]بستانند و مبالات نكنند و مراد از اين عرض رشوت بر احكام است بر قول عبد اللّه عبّاس و حسن و سعيد جبير و مجاهد و قتاده و سدّى.و حسن بصرى گفت:لا يشبعهم شىء،معنى آن است كه ايشان به هيچ‌چيز سير نمى‌شوند. أَ لَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثٰاقُ الْكِتٰابِ أَنْ لاٰ يَقُولُوا عَلَى اللّٰهِ إِلاَّ الْحَقَّ ،نه ميثاق و عهد تورات بر ايشان گرفته‌اند كه بر خداى تعالى الّا حق نگويند يعنى آن‌كه گفتند: سَيُغْفَرُ لَنٰا ،به ناحق بى‌علم گفتند،و براى آن ميثاق كتاب گفت و ادلّۀ عقل نگفت تا اعلام كند ما را كه در كتاب ايشان بر ايشان حجّت گرفته است.

وَ دَرَسُوا مٰا فِيهِ ،و نيز عهد گرفته‌ايم بر ايشان كه درس كنند آن را كه در كتاب است يعنى در تورات تا در [7]حال مجدّد باشد ايشان را و اوامر و نواهى بر ياد ايشان بود.و درس تكرار چيز باشد يك‌بار پس از ديگر [8]تا بر خواننده مندرس شود [9]،و منه:دروس الرّسم و المنزل،لأنّه يندرس بمرور الأيّام عليه،و هو تكرّرها.

آنگه گفت:ايشان خير و صلاح خود نمى‌شناسند.