است به جاى آرى [1].و الحذر و الحذر لغتان بمعنى ككبد و كبد،و كرش و كرش و فخذ و فخذ،و گفتند:آيت براى آن آمد كه بعضى صحابه رنجور و بيمار بودند و سلاح برايشان گردان بود.گفتند:روا باشد اگر ما سلاح بنهيم؟خداى تعالى رخصت داد.

إِنَّ اللّٰهَ أَعَدَّ لِلْكٰافِرِينَ عَذٰاباً مُهِيناً ،كه خداى تعالى براى كافران عذابى بجارده [2]است ذليل و مهين‌كننده و مخلّد مؤبّد،و اين«لام»ها كه در آيت است، «لام»امر است و عمل او جزم باشد،و اصل او كسر است چون ابتدا كنند به او، چنان كه گويى:ليقم [3]زيد،چون حرفى به او پيوندد از«واو»يا«فا»ساكن كنند، چنان كه:فلتقم،و ليأخذوا [4]،اگر«ثمّ»باشد،هر دو روا باشد،هم حركت«لام»و هم سكون في قوله: ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ [5]،و حق‌تعالى در اين خبر از طايفه‌اى كه داد يك‌بار بر لفظ آرند [6]و يك‌بار بر معنى،بر لفظ گفت:«فلتقم»،و«و لتأت طائفة»،و باقى به لفظ جمع فرمود من قوله: وَ لْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ ،و قوله: لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا ،و نگفت:و لتأخذ حذرها و أسلحتها،و كذا الباقى،و مثله قوله: وَ إِنْ طٰائِفَتٰانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمٰا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدٰاهُمٰا عَلَى الْأُخْرىٰ فَقٰاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتّٰى تَفِيءَ إِلىٰ أَمْرِ اللّٰهِ [7]فَإِنْ فٰاءَتْ [8]... ،در اين آيت بيشتر با لفظ داد،و در آيت ما بيشتر با معنى،و مثله: فَرِيقاً حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلاٰلَةُ [9]،و مثله:

نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ [10] ،على اللّفظ[338-پ]دون المعنى.و در قرآن از اين بسيار است،و در آيت دليل است بر نبوّت رسول-صلى اللّٰه عليه و آله-براى آن‌كه اين آيت فر وقعتى [11]آمد كه رسول-عليه السلام-به عسفان بود و مشركان به ضجنان.رسول -عليه السلام-نماز پيشين بكرد،و از ميان مسلمانان و كافران مسافتى بود،ايشان سگالش آن كردند كه به سر مسلمانان فرود آيند،خداى تعالى از كيدشان [12]رسول را