-عليه السّلام-بر جاى ايشان شد،فهذا معنى قوله: وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ .

و بعضى دگر گفتند:معنى آيت آن است [1]:و لا تهنوا لما نالكم [2]من الهزيمة و لا تحزنوا لما [3]فاتكم من الغنيمة وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ بقضاء اللّه و وعده، ضعيف‌دل مشويد [4]به اين هزيمت كه به شما رسيد و دلتنگ مشويد [5]به اين غنيمت كه از شما فوت شد،و شما غالب‌تر باشيد [6]اگر به قضا و وعدۀ خداى ايمان داريد [7].

قوله: إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ ،راشد بن سعيد [8]گفت:سبب نزول آيت آن بود كه چون رسول-عليه السّلام-از احد بازآمد،و صحابۀ او جماعتى كشته و جماعتى مجروح،و آن زنان و كودكان نوحه مى‌كردند-رسول-عليه السّلام-دلتنگ شد و گفت:بار خدايا با رسول تو چنين كنند!خداى تعالى اين آيت فرستاد[265-ر]: إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ ،اگر شما را جراحتى رسيد روز احد،ايشان را نيز جراحت رسيد روز بدر.حمزه و عاصم و كسائى و خلف خواندند:«قرح»بضمّ القاف،و باقى قرّاء بفتح القاف،و در شاذّ محمّد بن السّميقع خواند:«قرح»[بفتحهما.بعضى اهل لغت گفتند:«قرح»و«قرح»دو لغت است مثل:جهد و جهد،و وجد و وجد.بعضى دگر گفتند:«قرح] [9]به فتح«قاف»جراحات بود،يكى را قرحه خوانند.و«قرح»به ضمّ «قاف»الم جراحت بود.

وَ تِلْكَ الْأَيّٰامُ نُدٰاوِلُهٰا بَيْنَ النّٰاسِ ،اين روزگار مى‌گردانيم از ميان مردمان، روزى ايشان را بود و روزى بر ايشان.روزى چون روز بدر باشد كه از مشركان هفتاد را بكشند و هفتاد را اسير كنند به يك روايت،و روزى روز احد باشد كه هفتاد و پنج مرد مهاجر و انصار را بكشند.

أنس مالك روايت كند كه:روز احد اميرالمؤمنين على [10]با پيش رسول آمد و