لطفى [1]و پندى پرهيزگاران [2]را.

و اندوهگين [3]مباشيد [4]و شما بلندتر باشيد [5]اگر ايمان آورديد [6].

اگر برسد شما را رنجى [7]پس رسيد [8]ايشان را جراحتى مانند آن،و اين روزگار مى‌گردانيم ميان مردمان و تا بداند خداى آنان را كه بگرويدند و بگيرد از شما گواهان [9]،و خداى دوست ندارد بيدادكاران را.

قوله: يٰا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاٰ تَأْكُلُوا الرِّبَوا - [10]الآية،وجه اتّصال آيت به آيت متقدّم آن است كه:قديم-جلّ جلاله-چون ذكر عذاب كرد و آن‌كه او را هست كه آن را[كه] [11]مستحق بود عذاب كند يا عفو كند،از آن وجوه و افعال كه برآن مستحقّ عذاب شوند [12]يكى بگفت،و آن«ربا»ست،و آن آن است كه [13]:در جاهليّت دادند و بر دست داشتند.

عطا و مجاهد گفتند [14]:در جاهليّت مردى را بر كسى دينى بود [15]مؤجّل،وقت حلول اجل درآمدى مطالبت كردى.مرد گفتى:در اجل بيفزاى تا در مال بيفزايم، خداى تعالى اين حرام كرد و نهى كرد از او و گفت: لاٰ تَأْكُلُوا الرِّبَوا .

و بيان كرديم كه:اصل او در لغت و شرع زيادت بود.و از وجوهى كه گفته‌اند در تحريم ربا،معتمد آن است كه مصلحت دينى به او [16]تعلّق دارد،كه خداى تعالى