كه نهاده‌اند [1]براى پرهيزگاران.

آنانى كه هزينه كنند [2]در توانگرى و درويشى و فروبرندگان خشم [3]و عفوكنندگان از مردمان،و خداى دوست دارد نيكوكاران را.

و آنان كه چون بكنند زشتى يا بيداد كنند بر خود،ياد كنند خداى را و آمرزش خواهند براى گناهشان،و كيست كه بيامرزد گناهان مگر خداى و مقام نكنند بر آنچه كرده باشند،و [4]ايشان دانند.

ايشان پاداش‌شان [5]آمرزش بود از خدايشان و بهشتهايى [6]كه مى‌رود در [7]زير آن جويها،هميشه باشند در آن [8]و نيك مزد بود اين كنندگان را [9].

[261-پ] بگذشت از پيش شما سنّتها برويد [10]در زمين بنگريد [11]كه چگونه بود عاقبت [12]به دروغ دارندگان.

[13] اين بيانى است [14]مردمان را و