بدهى [1]يكى را از ايشان مالى بسيار تا مگيريد [2]از او چيزى،هامگيريد [3]به دروغ و بزه آشكارا.

و چگونه هاگيريد [4]؟برسيده باشد [5]بهرى شما به بهرى،و ها گرفتند از شما پيمانى ستبر [6].

مكنيد به زنى آن را كه به زنى كرده باشد پدرانتان از زنان الّا آنچه گذشت كه آن زشت است و دشمنى و بد راهى است.

قوله: وَ اللاّٰتِي يَأْتِينَ الْفٰاحِشَةَ مِنْ نِسٰائِكُمْ -الآية،«اللاّتي»جمع الّتي باشد، و كذلك اللّواتي و اللاّئي،قال اللّه تعالى: وَ اللاّٰئِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ [7]،بيشتر مفسّران گفتند چون ضحّاك و ابن زيد و عبد اللّه عبّاس و مجاهد و قتاده و سدّى و جبّائى و بلخىّ و زجّاج كه:آيت منسوخ است.در اوّل شرع چنان بود كه چون زنى زنا كردى و چهار گواه بر او گواهى دادندى،حكم او آن بودى كه او را در خانه بازداشتندى تا به مردن [8].چون آيت حدّ آمد و حكم رجم،اين آيت منسوخ شد بقوله تعالى: اَلزّٰانِيَةُ وَ الزّٰانِي [9]...،در حقّ بكر كه محصن [10]نباشد صد تازيانه و ثيّب كه محصن باشد رجم و حكم چهار گواه بر جاى بماند،پس آيت بعضى منسوخ [الحكم] [11]است و بعضى ثابت الحكم.حق‌تعالى گفت:آنان كه ايشان فاحشه كنند،و در مصحف عبد اللّه [12]چنين است.يأتين بالفاحشة،و مراد به فاحشه به اتّفاق