فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللّٰهِ وَ فَضْلٍ ،برگشتند ازآنجا و باز [1]خانه شدند با نعمت خداى و فضل و افزونى او.و گفته‌اند:مراد به«نعمت»عافيت است،و به«فضل» آن سود كه ايشان را بود در تجارت و معاملۀ بازار موسم بدر-چنان كه قصّه آن برفت.

لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ ،نرسيد ايشان را بدى،يعنى قتل و جراحتى و مكروهى [2].

در خبر است كه صادق [3]-عليه السّلام-گفت:

عجبت لمن يفزع اربعا كيف لا يفزع الى اربع، عجب ازآن‌كه [4]از چهار چيز ترسد،چگونه پناه با چهار چيز ندهد! يكى ازآن‌كه از دشمنى [5]ترسد،چرا فزع نكند با اين كلمه كه: حَسْبُنَا اللّٰهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ ،و مى‌شنود كه خداى تعالى به عقب اين [6]مى‌گويد: فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللّٰهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ ،و [7]آن‌كه او از مكر ماكرى ترسد،چرا پناه با اين كلمه نبرد [8]: وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللّٰهِ إِنَّ اللّٰهَ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ [9]،و مى‌شنود كه خداى تعالى به عقب آن مى‌گويد: فَوَقٰاهُ اللّٰهُ سَيِّئٰاتِ مٰا مَكَرُوا [10].و عجب[] [11]ازآن‌كه او را غمى باشد و چگونه پناه با اين [12]ندهد: لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ أَنْتَ سُبْحٰانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظّٰالِمِينَ [13].و مى‌شنود كه خداى تعالى به عقب اين مى‌گويد: فَاسْتَجَبْنٰا لَهُ وَ نَجَّيْنٰاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذٰلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ [14].و عجب ازآن‌كه او زيادت مال طمع دارد و فزع نكند با اين كلمه كه: مٰا شٰاءَ اللّٰهُ لاٰ قُوَّةَ إِلاّٰ بِاللّٰهِ [15]،و مى‌شنود كه خداى تعالى به عقب اين مى‌گويد: فَعَسىٰ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ [16]خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ [17].

وَ اتَّبَعُوا رِضْوٰانَ اللّٰهِ ،و متابعت رضاى خداى كردند،يعنى طاعت خداى و رضا از باب ارادت باشد،و سبب آن بود كه ايشان گفتند:يا رسول اللّه!اين كه ما كرديم غزا