عمرو بن شعيب گفت:كه رسول-عليه السّلام-چون مطّلع شدى بر خيانت كسى او را بزدى و متاعش [1]بسوختى،و به روايتى ديگر:او را نصيب ندادى از غنيمت.و رسول-عليه السّلام-گفت:

الغلول من جمر جهنّم، خيانت از انگشت دوزخ باشد.

ثُمَّ تُوَفّٰى كُلُّ نَفْسٍ ،پس هر نفسى را آنچه [2]كرده باشد بدهند بتمام و كمال، كما يقال:توفّيت المال و استوفيته،اذا اخذته[274-ر]و اعطيته تامّا وافيا،و منه قوله: اَللّٰهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ [3].

وَ هُمْ لاٰ يُظْلَمُونَ ،و ايشان را هيچ نقصان نكنند،و قيل:لا يظلمون [4]،لا يعذّبون بما لا يستحقّونه،و اگر بر هر دو حمل كنند روا باشد،چه تنافى نيست ميان ايشان.

قوله: أَ فَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوٰانَ اللّٰهِ ،-الآية،آنگه حق‌تعالى جمع كرد از ميان جزاى خائن و امين،و بر مكلّفان عرض كرد تا به عقل بينديشند و اختيار بد نكنند براى خود،[گفت] [5]:آن‌كس كه متابعت رضاى خدا كند،چنان باشد [6]او به خشم خداى بازگردد ؟و مأواى و جاى او دوزخ بود و بد جاى است اين،يعنى [7]راست نباشد با يكديگر.صورت [8]استفهام است و مراد تقرير است،تا قرار دهد با عاقلان و اقرار بستاند [9]از ايشان تا به هر حال مقرّ آيند كه آن به باشد كه متابعت رضاى خدا كند [10]تا مستوجب رحمت و ثواب خداى شود [11].و مورد آيت تحريض [12]و تحذير است و ترغيب و ترهيب،تا مردم در اين آويزند و از آن بگريزند- وفّقنا اللّه لمرضاته بفضله و رحمته.