و يرين من انس الحديث زوانيا و بهنّ عن رفث الرّجال نفار
و در حرف [1]عبد اللّٰه مسعود هست:الرّفوث، هُنَّ لِبٰاسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِبٰاسٌ لَهُنَّ ، اين هم از كنايات مليح است،گفت:ايشان لباس شمااند و شما لباس ايشان [2]، يعنى ملتبس شوى [3]به يكديگر و ملتوى،كما قال الشّاعر:

فأصبحت أنّى تأتها تلتبس بها كلا مركبيها تحت رجلك شاجر
و گفتند [4]:وجه تشبيه از اينجاست كه چون وقت خواب برهنه شوند بشره هريك از ايشان ملاقى باشد بشره صاحبش را به منزله لباس،قال النّابغة الجعدىّ:

اذا ما الضّجيع ثنى جيدها [5] تثنّى فكانت [6]عليه لباسا
ربيع انس گفت:مراد آن است:هنّ لحاف لكم و انتم لحاف لهنّ،و لحاف جامه خواب باشد.

بعضى دگر از مفسّران گفتند:مراد از لباس سكن [7]است،چنان كه در شب گفت: وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبٰاساً [8]،اى سكنا،هريكى از ايشان سكن صاحبش باشد كه دل او به او ساكن شود،دليلش قوله تعالى: وَ جَعَلَ مِنْهٰا زَوْجَهٰا لِيَسْكُنَ [9]إِلَيْهٰا [10].

بهرى دگر گفتند:مراد به لباس آن است كه چنان كه جامه وقايت كند [11]خداوندش را [12]از سرما و گرما ايشان هريكى [13]وقايت كنند و حمايت [14]صاحبش را از حرام،چنان كه در خبر آمد:

من تزوج فقد أحرز نصف دينه فعليه بالنصف الآخر ، گفت:هركه زن بكرد نيمه دين خود را در حرز گرفت،بر اوست كه نيمه ديگر نگاه دارد.

بعضى دگر گفتند:براى آن‌كه هريكى از ايشان سترى بود صاحبش را عند [15]