آيت در آنان آمد كه در غزاة بدر كافران را طعام دادند و ايشان [1]ده كس بودند و حديث ايشان در سوره الانفال برفت.بعضى دگر گفتند:در صناديد قريش آمد كه مستهزئان بودند. وَ مَهِّلْهُمْ ،و مهلت ده ايشان را اندكى [2]از روزگار كه [3]بس برنيايد كه به تيغ تو [4]كشته شوند و به آتش من سوخته.و مورد آيت تهديد و وعيد است،و نصف«قليلا»روا بود كه بر ظرف بود [5]،أى زمانا قليلا،و يا صفت مصدرى محذوف،أى مهلا قليلا.

قوله: إِنَّ لَدَيْنٰا أَنْكٰالاً وَ جَحِيماً ،آنگاه بر سبيل تهديد و وعيد گفت:به نزديك ما انكال است،يعنى قيود و بندها.يكى را«نكل»گويند.شعبي گفت:بند دوزخيان نه براى آن است تا بنگريزند،و لكن عادت اهل زندان است كه [6]با بند دارند ايشان را [7]تا نوعى[ديگر] [8]عذاب باشد ايشان را. وَ جَحِيماً ،و آتشى برافروخته.

وَ طَعٰاماً ذٰا غُصَّةٍ ،و طعامى با غصّه كه در گلو بماند و فرونشود و بر بالا نيايد،يقال:غصّ باللقمة،و شرق بالماء و شجى بالعظم اذا بقى فى الحلق.و طعام اهل دوزخ غسلين و زقوم باشد و ضريع. وَ عَذٰاباً أَلِيماً ،و عذابى مؤلم.

حمران بن اعين روايت كرد كه:رسول-عليه السلام-اين آيت بخواند و بيفتاد و از هوش بشد [9].خليل بن حسّان گفت:شبى حسن بصرى به نزديك ما