[203-ر] اى آنان كه بگرويدى نوشتند بر شما باز كشتن در كشتگان،آزاد به آزاد،و بنده به بنده،و زن به زن،هركه را عفو بكنند [1]از برادرش [2]چيزى پس‌روى به نيكويى و دادن به او به نيكوى،آن سبك‌بارى است از خداى شما و بخشايشى هركه [3]از اندازه در گذرد پس از آن،او را عذابى بود دردناك.

شما را در قصاص زندگانى است اى خداوندان خردها تا همانا شما پرهيزگار شوى.

نوشتند بر شما چون حاضر آيد يكى از شما را مرگ،اگر بگذارد مالى اندرز براى مادر و پدر و نزديكان به نيكوى،واجب بر پرهيزگاران[203-پ].

هركه بدل كند آن را پس ازآن‌كه شنيد،بزۀ آن بر آنان باشد كه بدل كنند آن را،كه خداى شنوا و داناست.

هركه ترسد از اندرزكننده‌اى كژى‌اى [4]يا بزه‌اى به اصلاح آرد ميان ايشان، بزه‌اى نيست بر او كه خداى آمرزنده و بخشاينده است.

اهل تأويل در سبب نزول آيت خلاف كردند.حسن بصرى و قتاده و ربيع گفتند:سبب نزول آيت آن بود كه،جهودان در نماز روى به مغرب كردندى و ترسايان به مشرق،و گفتند:برّ و نيكوى [5]اين است كه ما برآنيم،خداى تعالى