و عهد كرديم با [1]ابراهيم و اسماعيل كه پاك بكنى خانۀ من براى طواف كنان و مقيمان و ركوع كنان ساجدان.

چون گفت ابراهيم خدايا [2]بكن اين را شهرى ايمن و روزى كن اهلش را از ميوه‌ها آن‌كه [3]ايمان آرد از ايشان به خداى و روز بازپسين،گفت و هركه كافر شود برخوردار كنم او را[اندكى] [4]،پس ملجأ كنم او را به عذاب دوزخ،و بد بازگشتنگاهى است.

[139-/] چون برداشت ابراهيم قاعده‌ها [5]از خانه و اسماعيل،بار خدايا بپذير از ما كه تو شنوا و دانايى.

اى خداى ما [6]بكن ما را مسلمان [7]تو را و از فرزندان ما جماعتى مسلمانان [8]تو را [9]و بازنماى ما را اركان حجّ ما و توبه بپذير بر ما كه تو،توبه‌پذيرنده‌اى [10]بخشاينده.

خدايا [11]بفرست در [12]ايشان پيغامبرى از ايشان كه خواند [13]بر ايشان آيات تو و بياموزد [14]ايشان را كتاب و بخرد [15]درست و پاكيزه كند ايشان را كه تو غالب محكم‌كارى.