لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ [1] .

سفيان عيينه گفت:وفّى،يعنى [2]اداى امانت كرد.ضحّاك گفت:مناسك حج به تمامى بگزارد.عطاء بن الياس [3]گفت:ابراهيم-عليه السلام-با خداى عهد كرد كه هيچ‌چيز نخواهد از هيچ‌كس جز از خداى تعالى.چون او را به آتش انداختند،جبريل آمد به او گفت:هيچ حاجت دارى؟گفت:حاجت دارم [4]،امّا اليك فلا؛امّا به تو ندارم خداى تعالى[82-پ]به اين [5]خصلت [6]بر او ثنا گفت.

حسين بن الفضل گفت:به قيام نمودن به خدمت ميهمان [7]وفا كرد تا او را ابو الأضياف خواندند.ابو بكر ورّاق گفت:به شرط دعوى قيام نمود،خداى [8]او را گفت: أَسْلِمْ قٰالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعٰالَمِينَ [9]،خداى تعالى او را به صحّت دعوى مطالبت كرد،و امتحان كرد او را در نفس و فرزند و مال،او تن به نيران داد و فرزند به قربان،و مال به مهمان خداى تعالى او را وفادار خواند.

و در تفسير اين آيت از رسول-عليه السلام-دو قول روايت كردند:يكى آن‌كه سهل بن عبد اللّه روايت كرد از پدرش از رسول-عليه السلام-گفت:خبر دهم شما را كه خداى تعالى ابراهيم را وفادار چرا خواند؟گفتند:بگو يا رسول اللّه گفت:هر بامداد و شبانگاه بگفتى:فسبحان اللّه حين تمسون و حين تصبحون، و له الحمد فى السموات و الارض و عشيا و حين تظهرون [10]،و قولى ديگر آن است كه ابو امامه روايت كرد كه رسول-عليه السلام-گفت:دانى [11]تا خداى تعالى چرا ابراهيم را وفادار خواند؟گفتند:خداى و پيغامبر عالم‌تر. [12]گفت:براى آن‌كه