نام کتاب : روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن نویسنده : الرازي، ابوالفتوح جلد : 17 صفحه : 259
ايشان قبول كردهاند و كنند. وَ نَتَجٰاوَزُ عَنْ سَيِّئٰاتِهِمْ ،و در گذارند از سيئات ايشان و معاصيشان.
حمزه و كسائى و خلف خواندند:نتقبل و نتجاوز،به نون،على الخبر عن نفس المتكلم [1].و باقى قرأ يتقبل و يتجاوز،به«يا»ى مضموم على ما لم يسم فاعله.معنى قرائت اول،بپذيريم از ايشان نيكوتر آنچه كرده باشند و درگذارانيم [2]از گناه ايشان، و معنى قرائت دوم،بپذيرند نكوتر آنچه كرده باشند و در گذارند [3]از بديهاشان.
فِي أَصْحٰابِ الْجَنَّةِ ،در زمرت اهل بهشت، وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كٰانُوا يُوعَدُونَ ،وعدۀ راست كه ايشان را دادند در دنيا.و نصب او بر مصدرى است محذوف الفعل كانه قال:وعدهم وعد الصدق،و اَلَّذِي ،بدل وعد است و شاهد [4]تا صفت او باشد،و الصلة و الموصول [5]فى محل النصب [6].
و آنكه گفت مادر و پدرش را:اف شما را وعده مىدهى ما را [7]كه بيرون آرند ما را [8]و بگذشت [9]قرنها از پيش من و ايشان فرياد مىخواهند از خداى واى تو [10]! آمن دار [11]كه وعدۀ خداى حق است،گويد نيست اين الا فسانۀ پيشينگان [12].
[255-پ] ،آنانند [13]كه واجب شد بر ايشان كلمت عذاب در امتانى كه گذشتند از پيش ايشان از ديو و آدمى كه ايشان بودند زيانكاران.
و هركسى را پايههاست از آنچه كرده باشند تا تمام بدهد [14]ايشان را كارشان و بر ايشان ظلم نكنند.