حمل و شير دادنش سى ماه باشد،آنگه گفت: وَ الْوٰالِدٰاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلاٰدَهُنَّ حَوْلَيْنِ كٰامِلَيْنِ [1]... ،و چون دو سال مدت رضاع باشد از سر سى [2]ماه بروند [3]شش ماه ماند مدت حمل.عثمان گفت:ردوها،بازآرى اين زن را.آنگه گفت:ما عبد عثمان ان بعث اليها ترد [4]،عثمان ننگ نداشت ازآن‌كه او را بازآرد و از قول خود رجوع كند با قول على،چون دانست كه حق با اوست.و ابن [5]ثعلبى آورد در تفسيرش.

و بر خداى تعالى فرزند روا نباشد نه بر حقيقت،نه بر مجاز.اما بر حقيقت،فرزند حقيقى آن باشد كه از آب او آفريده باشد،و مجاز [6]آن بود كه اما بر فراش افتاده [7]باشد،و آن نيز حقيقت بود شرعا و مجاز بود اصلا.و ديگر آن بود كه او پسر خوانده گيرد،اين هم اقتضاى جسميت كند براى آن‌كه فرزند از جنس پدر باشد چون جنس هر چيزى از جنس او مى‌باشد،محال است كه فرزند جسم باشد و پدر نباشد.پس هر دو مؤدى بود با جسميت قديم تعالى.و چون درست شده است كه خداى تعالى جسم نيست و به صفت اجسام نيست. [8]فرزند با او نسبت كردن محال باشد.اگر گويند:

[222-ر]چرا نشايد كه عيسى را گويند ولد اللّٰه،چنان كه گفتند روح‌اللّٰه؟ گوييم:نشاهد [9]،براى آن‌كه روح اللّٰه به مثابت عبد اللّٰه و خلق اللّٰه باشد،اضافة الفعل الى فاعله من غير ابهام [10].و ولد فلان اين دو معنى دارد كه گفتيم و جز بر اين معنى حمل نتوان كردن پس عقل و معارف مانع است از اين و مانع نيست از آن.

آنگه قديم [11]-جل جلاله [12]-خود را تنزيه كرد،گفت: سُبْحٰانَ [13]رَبِّ السَّمٰاوٰاتِ - الآيه،منزه است خدايى كه خداوند آسمانها و زمين است و خداوند عرش است از آن وصف كه او را مى‌كنند به فرزند.