يا جفت دهد ايشان را نران و مادگان و كند آن را كه خواهد نازاينده كه او دانا و تواناست.

نيست هيچ آدمى را كه سخن گويد با او خداى الا به وحى [1]يا از پس حجابى يا بفرستد رسولى [2]وحى كند به فرمان او آنچه خواهد،كه او بزرگوار و محكم كار است.

و همچنين وحى كرديم به تو وحى [3]از فرمان ما،ندانستى كه چيست كتاب و نه ايمان و لكن كرديم آن را روشنايى كه راه نماييم به او آن را كه خواهيم از بندگان ما و تو راهنمايى به راه راست.

راه خداى آن‌كه او راست آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است،الا!با خداى شود كارها.

قوله تعالى: أَمْ لَهُمْ شُرَكٰاءُ ،بيان كرديم پيش از اين كه«ام»را سه وجه باشد:

يا معادلت [4][183-ر]همزۀ استفهام بود،يا به معنى«بل»باشد،يا هم [5]صلت بود، معنى او استفهام باشد.و اين جا به معنى«بل»محتمل است.گفت بل اين كافران را از اين جا شريكانى و همبازانى [6]هستند،يعنى متبوعان و معبودان ايشان و رؤسا و ائمۀ ضلالت [7]. شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ مٰا لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللّٰهُ ،كه بنهاده‌اند از براى ايشان از دين و شريعت بر سبيل بدعت نه بر راه سنت آنچه خداى تعالى نفرموده است و دستورى نداده،و اين،صفت مبتدعان است و ائمۀ ضلالت [8].آنكه گفت: وَ لَوْ لاٰ كَلِمَةُ الْفَصْلِ ،اى،كلمة الحكم.و حكم را فصل خواند [9]و حاكم را فصال.گفت: