و آنچه دادند شما را از چيزى متاع زندگانى نزديك‌تر [1]است و آنچه به نزديك خداى است بهتر و باقى‌تر است آنان را كه ايمان آوردند و بر خدايشان توكل كنند [2].

و آنان كه پرخيزند [3]از گناهان [4]بزرگ و زشتيها چون خشم گيرند،ايشان را بيامرزند.

و آنان كه اجابت كنند خداى را و به پاى دارند نماز و كار ايشان به مشورت بود ميان ايشان و از آنچه روزى دهيم ايشان را نفقت كنند.

و آنان كه چون برسد به ايشان ظلم ايشان كينه كشند.

و جزاى [5]بدى،بدى باشد مانند آن هركه عفو كند و نيكى كند مزد او بر خداى است كه او دوست ندارد بيدادكاران را.

و هركه كينه كشد پس بيداديش آن را نيست بر ايشان راهى.

راه برآن است كه ظلم كند [6]بر مردمان و بغى كنند در زمين به ناحق [7]،ايشان راست عذابى دردناك.

[182-ر]،و آن را كه صبر كند و بيامرزد آن از واجب كارها باشد.

و هركه را عذاب [8]كند خداى،نيست او را يارى از