لكن فرومى‌فرستد به اندازه چندان كه [1]خواهد كه او به بندگانش دانا و بيناست.

و او آن است [2]كه فروفرستد باران از پس آن‌كه نوميد شده باشند و بگسترد رحمت [3]و او يار و ستوده است.

و از [4]آيتها [5]او آفريدن آسمانهاست و زمين و آنچه پراگند در او از روندگان و او بر گرد كردن ايشان چون خواهد تواناست.

و هرچه به ايشان رسد [6]از مصيبت به آن است كه كرد دستهاى شما و عفو كند از بسيارى.

و نيستى شما عاجزكننده در زمين و نيست شما را از جز خداى از يارى و نه ياورى [7].

و از آيتها [8]كشتيهاست [9]در دريا چون كوهها.

اگر خواهد ساكن كند باد را تا بمانند ايستاده بر پشت او [10]،در اين دليلهايى است هر شكيباى [11]شاكر را.

[181-پ]،يا در اندازد [12]ايشان را به آنچه كردند و عفو كند از بسيارى.

و بداند آنان را كه خصومت كنند در آيات ما كه نيست ايشان را از جاى گريختن.

[13]