ايمان نياوردند [1]به او تا [2]ببينند عذاب دردناك.

آيد [3]به ايشان ناگاه و ايشان نمى‌دانند.

گويند ما هستيم مهلت داده.

به عذاب ما شتاب مى‌كنند؟ نه‌بينى [4]كه اگر برخوردارى دهيم ايشان را ساليان؟ پس آيد به ايشان آنچه وعده مى‌كنند [5]ايشان را.

نگزيراند [6]از ايشان آنچه ايشان را برخوردار كرده باشند.

و هلاك نكرديم از شهرى [7]الّا آن را ترسانندگان بودند.

به ياد دادن [8]و نبوديم بيدادكار.

و فرونياوردند آن را ديوان.

و نشايد [9]ايشان را و نتوانند [10]ايشان.

ايشان از شنيدن معزول‌اند.

[157-ر] و مخوان با خداى ديگر خدايان [11]كه باشى از عذاب‌كردگان.

و بترسان نزديكتر را از خويشان [12].

و فرونه بالت [13]براى آن‌كه