آورد [1]او را درد زادن به درختى خرما،گفت:كاشكى من بمردمى پيش از اين و بودمى فراموش شده.

آواز داد او را آن‌كه در زير او بود،گفت كه:اندوه مدار كه كرد خداى تو در زير تو جويى.

و بجنبان با خود [2]درخت خرما تا بيفتد بر تو رطب [3]تازه.

بخور و بياشامان [4]و روشن دار چشم اگر بينى از آدميان كسى را بگو كه من نذر كردم خداى را روزه كه سخن نگويم امروز با هيچ آدمى.

آورد او را به قومش برگرفته،گفتند [5]:[اى مريم] [6]آوردى چيزى منكر.

اى خواهر هارون،نبود پدر تو مردى بد،و نبود مادر تو ناپارسا.

اشارت كرد به او، گفتند:چگونه سخن گوييم با آن‌كه در گهواره است كودك است.

گفت:من بنده خدايم،آمد به من كتاب و كرد مرا پيغامبرى.

و كرد مرا مبارك هرجا كه باشم و وصيّت كرد مرا به نماز و به زكات تا باشم زنده.

و نيكوكار [7]به مادرم،و نكرد مرا