تا چون برسيد به فروشد- نگاه [1]آفتاب،يافت آن را كه فرومى‌شد در چشمه‌اى گرم و يافت نزديك آن گروهى،گفتيم اى ذا القرنين،امّا عذاب كنى و امّا [2]گيرى در ايشان نيكويى.

گفت امّا آن‌كه ظلم كند،عذاب كنيم او را پس بازبرند او را با خداى كه عذاب كند او را عذابى منكر.

و امّا آن‌كه ايمان آرد و كار نيكو كند،او را باشد جزاى نيكوتر،و گوييم او را از كار ما آسانى [3].

پس پس‌روى كرد سبب را.

تا برسيد به بر آمد نگاه [4]آفتاب،يافت آن را كه بر مى‌آمد بر گروهى كه نكرديم ايشان را از پيش او پرده‌اى [5].

همچنين گرد آورديم با آنچه نزديك او بود علم.

پس،پس‌روى كرد سببى را.

تا آنگه كه برسيد به ميان دو سدّ،يافت از پيش آن [6]گروهى را كه نزديك بود كه ندانند سخن[گفتن را] [7].

گفتند:اى ذو القرنين!اين جماعت يأجوج و مأجوج تباهى‌كننده‌اند در زمين [8]كنيم تو را خراجى بر آنكه بكنى ميان ما و