ايشان،سدّى ديوارى.

گفت آنچه تمكين كرد در او مرا خداى من بهتر است،يارى دهى مرا به قوّتى كه بكنم ميان شما و ميان ايشان ديوارى.

به من آرى پاره‌هاى آهن تا آنگه كه راست كرد ميان دو سر كوه [1]،گفت:بدمى تا آن‌كه كرد آن را آتشى،گفت[بدهى] [2]مرا تا بر او ريزم مس گداخته.

نتوانستند كه بر بالاى او آيند،و نتوانستند كه آن را بسنبد [3].

گفت اين بخشايش از خداى من [4]چون آيد نويد خداى من كند آن را پاره پاره، و بوده است نويد خداى من درست.

و رها كنيم بعضى را آن روز موج مى‌زنند [5]در بهرى و بدمند در صور،گرد آريم ايشان را گردآوردنى.

و عرضه كنيم دوزخ را آن روز براى كافران عرضه كردنى.

آنان كه بوده است چشمهاى ايشان در پوششى از ياد كرد من،و نمى‌توانستند ايشان شنيدن.

پنداشتند آنان كه كافر شدند كه بگيرند بندگان مرا از جز من به