از نسل او هفتاد پيغامبر پديد آمدند.ابن جريج گفت:پسرى مسلمان بداد ايشان را به بدل آن كافر.قتاده گفت:چون او بزاد مادر و پدر خرّم شدند،و چون او را بكشتند دلتنگ شدند،و اگر بماندى ايشان را هلاك كردى.پس بنده بايد تا به قضاى خداى راضى بود كه آن قضا كه خداى كند او را به باشد،و اگرچه او كاره باشد آن را.

وَ أَمَّا الْجِدٰارُ ،و امّا ديوار كه آبادان كرديم از آن دو كودك يتيم بود در آن شهر و در زير آن گنجى بود ايشان را.

خلاف كردند در آن گنج،سعيد جبير گفت:صحيفه‌اى بود در آنجا علم بود.

عبد اللّه عبّاس گفت:در آنجا الّا علم نبود.صادق جعفر بن محمّد الباقر- عليهما السّلام-گفت:لوحى بود از ارزيز [1]بر او نوشته:

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم، عجبت لمن يؤمن بالرّزق [2]كيف يتعب [3]، عجب از آن‌كس كه روزى به يقين داند، چرا رنج برد [4].و

عجبت لمن يؤمن بالرّزق كيف يتعب ،و عجب از آن‌كس كه روزى به يقين داند چرا رنج برد!

و عجبت لمن يؤمن بالحساب كيف يغفل ،و عجب ازآن‌كه ايمان دارد به حساب چگونه غافل شود!

و عجبت لمن يعرف الدّنيا و تقلّبها باهلها كيف يطمئنّ اليها ،و عجب ازآن‌كه دنيا بيند و داند و تقلّب او به اهلش شناسد، چگونه ساكن شود با آن!

لا اله الّا اللّه محمّد رسول اللّه ،و اين از رسول-عليه السّلام- روايت كردند.

عكرمه گفت:آن گنج مالى بود،و أبو درداء روايت كرد از رسول-عليه السّلام-كه او گفت:زر و سيم بود. وَ كٰانَ أَبُوهُمٰا صٰالِحاً ،و پدرشان صالح بود.گفتند نام او كاشح بود،و گفتند:هفتم پدرشان بود كه صالح بود،و او مردى سيّاح بود،محمّد بن المنكدر گفت:خداى تعالى به صلاح مردى صالح نگاه دارد فرزندش را،و فرزند فرزندش را،و آن سرايى كه او در آنجا باشد،و همسايگانى كه پيرامن سراى او باشند.