نام کتاب : روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن نویسنده : الرازي، ابوالفتوح جلد : 11 صفحه : 256
و لكن ما را بر شما مزيّتى هست از فضل و منّت خداى كه خداى منّت نهد بر آنكه خواهد از بندگانش،و آن نعمت اختيار و اجتباء ماست به تحميل رسالت و تخصيص ما به نعمت نبوّت.و آنچه گفتى حجّتى بيارى،ما را نباشد كه از خويشتن حجّت آريم مگر به فرمان خداى،چه آنچه شما اقتراح مىكنى از معجزات جز مقدور خداى نيست.
آنگه گفتند:مؤمنان بر خداى توكّل كنند و بر جز او توكّل نكنند براى اين معنى ذكر خداى بر توكّل تقديم كرد،كقوله: إِيّٰاكَ نَعْبُدُ وَ إِيّٰاكَ نَسْتَعِينُ [1].
آنگه گفتند: وَ مٰا لَنٰا ،ما را نباشد كه توكّل نكنيم بر خداى،و خداى تعالى ما را هدايت داد از الطاف و توفيق و تمكين و از ازاحت علّت و نصب ادلّت كه ما به اين آلات و اسباب طريق حق و ره راست يافتيم به نظر در ادلّه.قوله: وَ قَدْ هَدٰانٰا ،«واو»حال است،يعنى تا حال اين باشد،ما را نرسد كه توكّل بر جز خداى كنيم و ما تن برآن نهاديم كه بر رنج و بلا و مشقّت شما صبر كنيم،و جمله متوكّلان كه خواهند كه متوكّل ايشان معتمد بود و بر جاى،بر خداى توكّل كنند.